Hoe Sacha Kramer droomt én doet

Eens in de zoveel tijd interview ik een dromer die ook een doener is. Over haar wensen, acties, successen, hindernissen, overwinningen, kansen, mijlpalen, lessen, opbrengsten en alles wat je verder tegenkomt bij het realiseren van een droomplan.

Deze keer is collega en vriendin Sacha Kramer aan het woord: omdat ze een stoer plan heeft dat ik graag onder de aandacht breng bij mijn lezers en volgers. In het dagelijks leven is Sacha coach en helpt ze creatieve ondernemers bij het realiseren van hun zakelijke doelen. Ik ontmoet haar tijdens een lunch in Amsterdam en krijg antwoord op de volgende vragen:

Kun je vertellen wat je van plan bent?

Op 22 mei vertrek ik voor een vrijwilligersproject 10 dagen als reporter naar de Filipijnen. Dat doe ik voor de organisatie ‘Mensen met een Missie’. Met 5 andere reporters ga ik op bezoek bij verschillende projecten die zij ondersteunen en ontmoet mensen, vaak lokale helden, die zich inzetten voor bijvoorbeeld mensenrechten of landrechten.. De bedoeling is dat ik hun bijzondere maar ook heftige verhalen deel met mensen in Nederland.

De reis start in Manilla bij een project voor vrouwen die te maken hebben met enorm slechte arbeidsomstandigheden. Zij worden geholpen bij het vinden van alternatieve middelen van bestaan. We gaan naar de kust waar arme boeren en vissers worden verdreven van hun land voor een enorm industriegebied. Deze mensen hebben te maken met landjepik, omkoping en gedwongen huisuitzettingen. Die mensen gaan we ontmoeten en we helpen mee op het land.  

Verder gaan we naar een project voor ecotoerisme: dat klinkt mooi, maar wat betekent dat voor de bewoners? Door over de reis te schrijven en presentaties te geven na thuiskomst, krijgen deze mensen  hier in Nederland een gezicht. Ik zal tijdens de reis ook verslag doen via Facebook en mijn website: http://www.postuitdefilipijnen.nl. Daarnaast wil ik mijn volgers mee laten denken over vragen.

Ik ga dit project doen omdat ik het belangrijk vind om in contact te zijn met mensen die een totaal ander leven hebben dan ik. Wat kunnen wij hier van hen leren en wat kunnen wij hen bieden?  Dit om mijn eigen blik en die van anderen te verruimen. Ik denk dat het daarvoor nodig is om af en toe dingen te doen die buiten je comfortzone liggen maar wel bij je passen. Dit is iets dat ik ook graag aan mijn kinderen mee wil geven.

Hoe lang had je dat plan voordat je de eerste stap zette?

Het zal al lang in mijn hoofd om iets te gaan doen in het buitenland voor een goed doel, maar ik had de goede vorm nog niet gevonden. Ik wilde niet mijn hele leven en dat van mijn gezin op z’n kop zetten. De afgelopen jaren ben ik bezig geweest met wat echt bij mij past, ook in mijn werk en bedrijf. In loopbaangesprekken kwamen steeds twee woorden terug: moderne welzijnswerker en ontdekkingsreiziger. Ook vrienden noemen mij avontuurlijk. Dat avontuurlijke zag ik in mijn leven op dit moment niet terug en daar wilde ik meer naar gaan leven. Toen ik een artikel over Mensen met een Missie las, wist ik het meteen ‘Dit wil ik doen!’

Wat zeggen anderen over je plan?

De reacties zijn enorm positief, mensen vinden het stoer en inspirerend. Er is één familielid die het heel onverstandig vindt: alle aandacht moet gaan naar een stabiel inkomen. Je gezin achterlaten voor zoiets gevaarlijks is onverstandig.  Ik snap deze gedachte goed.  Zowel mijn man als ik zijn nieuwe dingen aan het opzetten. Het is nu niet het beste moment om veel vrijwilligers uren te maken en te investeren in een reis. Maar zo is er altijd wel een reden om niet te gaan. Te druk met werk, te kleine kinderen, niet voldoende vrije dagen noem maar op. Als ik blijf wachten tot het ideale moment dan is de kans groot dat het er nooit van komt. Nu komt deze mogelijkheid voorbij, dus nu is ook het moment om deze kans te pakken.

Daarnaast heb ik me verdiept in het gevaar dat de reis kan opleveren.  We gaan naar gebieden met een positief reisadvies en reizen met mensen die het land goed kennen. Zo brengen we ook een courtesy calls aan lokale bestuurders. Dat zijn beleefdheidsbezoeken: een symbolische kennismaking en een maatregel rondom veiligheid.

Wat doe je om je plan te realiseren?

De bedoeling is dat ik de reis  zelf financier en veel tijd steek in het vertellen van het verhaal op mijn manier. Om mijn reis financieel mogelijk te maken en om betrokken volgers te creëren  laat ik de reis sponsoren via crowdfunding. Daardoor bouw ik ook een publiek op dat me tijdens de reis kan volgen.

Ik heb ontdekt dat je over crowdfunding strategisch moet nadenken. Ik doe het via een eigen site. Dit is een bewuste keuze. Er zijn veel eenvoudigere mogelijkheden waar ook veel voor te zeggen is. Mijn plan is om achteraf een White paper te schrijven met tips en trics voor persoonlijke crowdfunding. Zo kan ik anderen laten delen in mijn proces. Iedereen die me financieel steunt krijgt dat White paper en maakt natuurlijk ook de reis met mij mee. Ook neem ik vragen en perspectieven van mijn volgers mee. Zo wil jij, Karianne, graag weten waar mensen in de Filipijnen hun geluk uithalen. Een mooie vraag. Ik ga kijken of ik die beantwoord kan krijgen.

Waar verheug je je op?

Ik kijk vooral enorm uit naar het werken op het land bij de boeren en vissers. Ik hoop dat ik daar live verslag van kan doen, maar ik heb al begrepen dat daar nauwelijks internet is. Waar ik enorm benieuwd naar ben maar ook heel spannend vind is dat we ook een bezoek gaan brengen aan de gevangenis waar we in gesprek gaan met politiek gevangenen.

Wil je meer weten over de reis van Sacha of haar steunen en volgen? Kijk dan op

www.postuitdefilipijnen.nl.

Loop je zelf rond met een plan of een veranderwens, maar weet je niet goed hoe je die vorm kunt geven? Zet dan een eerste stap en maak een afspraak voor een gratis verhelderingsgesprek via Skype. Ik help je graag op weg. Je kunt hier zelf een afspraak inplannen of mailen naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. met een voorstel voor een ander tijdstip.

Hoe Margriet Laus-Agterberg droomt én doet

Elke twee maanden interview ik een dromer die ook een doener is. Over wensen, acties, successen, hindernissen, overwinningen, kansen, mijlpalen, lessen, opbrengsten en alles wat je verder tegenkomt bij het realiseren van een droomplan.

Deze keer is Affirmatie- en Inspiratiecoach Margriet Laus-Agterberg aan het woord. Ze  is oprichter van Margriet & Co en practitioner van de Louise Hay filosofie. Ze is 41 jaar jong, getrouwd en samen hebben zij drie kinderen. Ze helpt mensen die zijn vastgelopen ervaren hoe ze het leven met hun eigen manier van denken op een positieve manier kunnen beïnvloeden. Ze heeft zelf ervaren dat je leven verandert als je aan de slag gaat met je manier van denken en meer vanuit je hart durft te gaan leven. Ze is 2,5 jaar geleden begonnen met Margriet & Co naast haar baan als Officemanager en heeft anderhalf jaar geleden de stap naar het fulltime ondernemerschap gezet. We spreken elkaar bij Theehuis Rhijnauwen en ik krijg antwoord op de volgende vragen:

Kun je in het kort vertellen welk plan je bezig bent te realiseren?

Ik help 30+ers die vastgelopen zijn in hun leven weer regisseur te worden van hun eigen leven door middel van het onderzoeken en gebruiken van positieve gedachtenkracht. In zowel groepssessies als 1 op 1 coaching maak ik gebruik van je eigen gedachtenkracht, affirmeren en omdenken. Zo leer ik mensen om op een andere manier naar het leven, zichzelf en hun omstandigheden te kijken en zorgen ze zelf voor een andere invulling van hun leven.

Op dit moment inspireer ik mensen via Facebook om vanaf 1 november gratis en online 30 dagen lang mee te doen met The Happy Life Challenge waar ik elke dag een video zal plaatsen met een positieve en motiverende boodschap, actie of opdracht.

Hoe lang had je het plan voordat je de eerste stap zette?

Eigenlijk wist ik mijn hele leven al dat ik van betekenis wilde gaan zijn en dan niet alleen in de functie van Officemanager. Drieënhalf jaar geleden overleed mijn vriendin Aschena op 41-jarige leeftijd totaal onverwacht aan een hartstilstand. Toen mijn zoon me vroeg of ik al alles gedaan had wat ik wilde doen in dit leven, moest ik nee zeggen.

In de tijd dat ikzelf een burn-out had (rond mijn 30^e)  leerde ik Louise Hay kennen door het boek “Je kunt je leven helen” en daar was ik heel enthousiast over. Ik ben haar al die jaren blijven volgen en haar filosofie gaan leven en uitdragen. Na die vraag van mijn zoon ben ik meteen uit gaan zoeken of er in Nederland een opleiding bestond om hier voor mijzelf mee aan de slag te gaan in coaching en toen ik die gevonden had ben ik die met succes gaan volgen.

Wat is jouw persoonlijke drijfveer, waarom wil je dit heel graag?

Als ik zie hoe mijn eigen leven veranderd is door anders en positiever te denken en doen, dan gun ik dat anderen ook. Veel van mijn klanten hebben burn-out achtige klachten en die help ik om hun leven weer op de rit te krijgen en meer plezier en geluk te ervaren. Dat is zo mooi om te zien en kunnen doen. Van betekenis zijn dat is het eigenlijk, van betekenis zijn van en in een groter geheel.

Welke kleine stappen kun je mensen aanraden? Wat voor tips heb je?

Toch gewoon je hart en intuïtie volgen. Doen waar jij denkt gelukkig van te worden, los van wat anderen zeggen. En beginnen.

Voor wiens hulp, advies of inspiratie ben je nog altijd dankbaar en waarom?

Louise Hay is echt mijn voorbeeld. Zij is ook op latere leeftijd begonnen en met een zwaar, onrustig leven achter de rug. Verder heb ik niet echt rolmodellen, heb geen voorbeelden gehad. Ik heb het toch vooral uit mezelf gehaald.

Welke struikelblokken heb je moeten overwinnen om het plan te realiseren?

Vooral onzekerheden en de beren op de weg die je zelf creëert. Je niets aantrekken van andermans mening en mensen die er geen vertrouwen in hebben is soms lastig. Mensen die zich niet verdiepen in wat je aan het doen bent, maar wel snel een (negatief) oordeel hebben, wakkeren je twijfels aan.

Maar ik besloot dat ik liever op mijn “bek” ging dan dat ik spijt zou krijgen van dingen die ik niet had geprobeerd. En dat gevoel is zeker versterkt door het overlijden van Aschena. Ik heb te lang niet gedurfd om dingen met mijn ideeën te doen die anderen vervolgens wel succesvol deden. Dat wilde ik niet meer.

Wat is er zo geweldig aan het leven dat je nu leidt?

Vooral het kunnen indelen van mijn eigen tijd, zelfstandig beslissingen nemen, de vrijheid en creatief kunnen zijn vind ik heerlijk. En het van betekenis kunnen zijn en inspireren van anderen dat doet mij elke dag weer ontzettend goed.

Op welke vraag uit de begintijd hebben je nu antwoord?

Zou ik het wel kunnen? Red ik het alleen? En dat laatste hoeft helemaal niet, want kennis is overal, die ligt voor het oprapen. Vragen durven stellen, betekent ook open staan voor het antwoord. Durf ook hulp te vragen aan anderen.

Wat heb je nodig om verder te groeien, waarmee kunnen mensen je helpen?

Nu ik wil groeien heb ik met de tijd ondersteuning nodig van een Personal Assistant en misschien wel iemand op ICT-gebied, mijzelf daarin verdiepen kost best wel veel tijd.  Ik denk toch een groter team om mij heen verzamelen.

Wil je meer weten over  Margriet en haar bedrijf, kijk dan op www.margrietenco.nl of volg haar op Facebook via www.facebook.com/margrietenco

Heb jij zelf een mooi plan en ben je door het lezen van dit interview geïnspireerd om dat concreet te maken? Dan is de workshop 'van dromen naar doen' vast iets voor jou. Je leest er hier meer over.

Hoe Lucy Lambriex droomt én doet

Elke twee maanden interview ik een dromer die ook een doener is. Over wensen, acties, successen, hindernissen, overwinningen, kansen, mijlpalen, lessen, opbrengsten en alles wat je verder tegenkomt bij het realiseren van een droomplan.

Dit keer spreek ik fotografe Lucy Lambriex van Zie Binnenzijde. Een fotograaf met een missie: mensen helpen zichtbaar te (durven) zijn zoals ze echt zijn (met alle rafels en glitters). Pas als je werkelijk toont wie je bent, als individu of als bedrijf, trek je de juiste personen en klanten aan. In een wereld waarin buitenkant en poses vaak belangrijk worden gemaakt, voelt ze sterk de behoefte haar binnenkant en die van anderen naar buiten te halen. Daar zit het echte spul! Daar wordt het leuk.

We spreken elkaar in haar studio en ik krijg antwoord op de volgende vragen:

Hoe ben je gekomen waar je nu bent?

Ik fotografeer al mijn hele leven, ik heb het van mijn moeder geleerd. Ik wilde als kind al fotograaf worden, maar ging daar niet meteen iets mee doen. Mijn omgeving zei dat je wel heel goed moest zijn om daarvan te kunnen leven en dat maakte me onzeker. Dus ben ik eerst wat anders gaan doen. Ik heb Pychologie en Engels gestudeerd, maar het liefst was ik aan het fotograferen en zat ik in de doka, ook in tentamentijd.

Toen ik bijna aan het eind van mijn studiefinanciering zat, ben ik toch op aandringen en met hulp van twee fotografenvrienden naar de Rietveld Academie gegaan. Daar ben ik afgestudeerd op film en vervolgens bij de AVRO gaan werken en overspannen geraakt. Fotograferen deed ik niet meer. Daar ben ik weer mee begonnen toen ik er in een gesprek met een vriendin achter kwam dat ik niets meer deed gewoon omdat het leuk was. Toen heb ik een jaar lang elke dag een zelfportret gemaakt, liet mijn perfectionisme gaandeweg los en kon mijn creativiteit weer aanboren.

Kun je in het kort vertellen welk plan je bezig bent te realiseren? Wat wil je graag bereiken?

Er is geen plan, althans, niet in een vorm. Als niets meer hoeft, kan alles ontstaan: dat is mijn plan. Er zijn wel wensen, dingen die ik wil creëren, maar de uitingsvorm mag variëren. Ik wil graag mensen helpen zichtbaar worden zoals ze werkelijk zijn. Daarbij gebruik ik nu vooral fotografie, oefeningen, vragen en collage. Het zijn allemaal wegen om ergens te komen. Tijdens het maken van de zelfportretten, maar ook bij latere stappen heb ik de waarde van doen als vorm van denken ontdekt. Uitproberen, experimenteren, is een van de leukste manieren om verder te komen.

Wat is jouw persoonlijke drijfveer, waarom wil je dit heel graag?

Ik denk omdat ik het zelf aan het doen ben, mezelf tonen zoals ik werkelijk ben, en dat me gelukkig maakt. Het raakt me als mensen zichzelf niet kunnen of willen laten zien, zich niet durven uiten. Als ik mensen portretteer houden ze in eerste instantie vaak iets weg, mag iets er niet zijn. Ik ben altijd blij als mensen open gaan, ervaren dat ze er echt mogen zijn, en fotografie blijkt een mooi middel om daar te komen.

Welke kleine stappen kun je mensen aanraden? Wat voor tips heb je?

Maak een plaatje van waar je heen wilt en stel je met al je zintuigen voor hoe het daar is. Kijk naar mensen die iets al doen en onderzoek ook waar ze vandaan komen. Ongeveer weten waar je heen wilt is genoeg. Niet precies weten hoe, maar wel die kant op kijken en een stap zetten. Ga uitproberen wat jou dichterbij dat doel brengt, kijk wat werkt en stuur bij waar het niet werkt.

Vroeger durfde ik dat ook niet, want alles moest goed zijn, maar je kunt helemaal niet vooraf bedenken wat goed is. Doe ervaring op en sta jezelf toe dat iets mag mislukken of fout gaat. Dat je iets een mislukking noemt, zegt alleen iets over wat je van tevoren had bedacht en niet over het resultaat.

Mensen helpen om op die manier naar hun dromen te kijken vind ik geweldig. Dat doe ik ook met mijn online project Zien is Geloven! dat weer op 20 maart van start gaat. Daarmee kun je middels fotografie je gedroomde toekomst vormgeven en de weg ernaartoe vergemakkelijken. Als je je een voorstelling kunt maken van waar je wilt zijn, dan kun je beter zien wat er voor nodig is om daar te komen, zonder jezelf te verliezen. En door het te zien ga je geloven dat het echt zou kunnen.

Een andere tip is om angst niet meer te zien als blokkade die weg moet, maar als iets dat je gewoon mee kunt nemen.

Welke struikelblokken heb je moeten overwinnen om te kunnen doen wat je nu doet?

Perfectionisme, streng zijn voor mezelf en de overtuiging die ik als kind al had dat je niet van fotografie kunt leven en dat er al fotografen genoeg zijn. Hoe beter ik doorkreeg wat ik aan het doen was en waarom, des te meer herkenbaar werd het, ook voor anderen. Ik moest mijn angst herkennen en die meenemen. Eerst wou ik iedereen bereiken (ik moest geld verdienen!), maar ik leerde de kern zichtbaar maken. Ook dit ontdekte ik door te doen en niet door te denken. Ik begon met een homepage, schreef, schreef opnieuw en opnieuw en vroeg mezelf af wat het betekende wat ik zei.

Voor wiens hulp, advies of inspiratie ben je nog altijd dankbaar en waarom?

De eerste aan wie ik moet denken is Judith Smedts, mijn oud-collega bij de Avro, die inmiddels is overleden aan borstkanker. Wij hadden zoveel raakvlakken en een enorme klik. We waren op dezelfde dag jarig en bleken ook nog in dezelfde straat te wonen. Zij heeft me heel vaak geestelijk bijgestaan en ze begreep alles. Ze was erg wijs, geestig en een beetje maf. Ik denk nog steeds wel eens, wat zou Judith gezegd hebben.

Het andere wat mij gered heeft is vipassana-meditatie. Daar is mijn bewustzijnsgroei echt mee begonnen. Zien wat is, is volgens mij wel het allerbelangrijkste.

Wat is er zo geweldig aan het leven dat je nu leidt?

Vrijheid. Ik leer elke dag en rek mijn comfortzone op. Het is een speeltuin. Alles wat ik doe of meemaak levert iets op (ook de lastige dingen). Soms merk ik dat pas jaren later. Verder geniet ik tegenwoordig van het vele contact, ik vind het leuk om met mensen te zijn. En dat voor een voormalig kluizenaar! Mijn eigen tijden bepalen is ook heerlijk, net als de ruimte voor ontdekken. En te zien en feed back te krijgen over wat het met mensen doet, daar word ik echt wel heel blij van.

Wil je meer weten over Lucy en haar bedrijf, kijk dan op www.ziebinnenzijde.nl. Daar vind je ook meer over het project Zien is Geloven! Of volg haar op twitter via @ziebinnenzijde of Facebook via www.facebook.com/ziebinnenzijde 

Heb jij zelf een mooi plan en ben je door het lezen van dit interview geïnspireerd om dat concreet te maken? Vraag dan hier de gratis e-cursus 'In 12 stappen op weg van dromen naar doen' aan.

Denk je dat dit interview interessant is voor mensen uit jouw netwerk? Fijn als je het dan met ze deelt via onderstaande knoppen.

Hoe Nienke Lokhorst droomt én doet

Elke twee maanden interview ik een dromer die ook een doener is. Over wensen, acties, successen, hindernissen, overwinningen, kansen, mijlpalen, lessen, opbrengsten en alles wat je verder tegenkomt bij het realiseren van een droomplan.

Dit keer spreek ik Nienke Lokhorst van Coachloper. Met Coachloper wil zij de marktplaats van coaching zijn. Het is haar ambitie om er voor te zorgen dat het in 2020 voor Nederlanders net zo gewoon is om een paar keer per jaar naar een coach te gaan als naar de kapper of tandarts.

Waarom? Omdat coaching mensen vooruit helpt in hun leven en in hun werk. Omdat het nieuwe mogelijkheden biedt voor mensen die zijn vastgelopen. En omdat iedereen die zij kent er gewoon een veel rijker en blijer mens van wordt.

We spreken elkaar in haar woonplaats Bunnik en ik krijg antwoord op de volgende vragen:

Hoe ben je gekomen waar je nu bent?

Sinds 2000 heb ik eerst tien jaar lang een tekst- en redactiebureau gerund. Daarvoor drie verschillende studies gedaan. Geen enkele afgerond. Toen ik studeerde was ik lang niet altijd blij. Ik heb lol gehad maar er is ook veel zinloos geweest. Roken, veel te veel drinken, tot laat uitgaan en slecht eten, ik deed het allemaal.

Toen anderen wél gingen afstuderen, begon er toch wat te knagen en werd ik zelfs depressief. Op een gegeven moment ben ik via de huisarts hulp gaan zoeken. De eerstelijns psycholoog en het RIAGG waar ik toen terecht kwam voegde voor mij niet veel toe.

Pas toen ik een coachopleiding ben gaan volgen, kwam ik mensen tegen die mij echt verder hielpen. Ik heb toen ook voor het eerst zelf een coach gezocht. Voor mij was dat de beste stap die ik had kunnen zetten, het heeft een echte omslag veroorzaakt. Na het krijgen van mijn drie dochters ben ik in 2011 een eigen coachpraktijk gestart.

Kun je in het kort vertellen welk plan je bezig bent te realiseren? Wat wil je graag bereiken?

Mijn eigen weg vormt de basis voor Coachloper. Ik zag dat ik niet de enige was die hulp kon gebruiken. Hulp vragen zoals ik gedaan heb is bij veel Nederlanders nog helemaal niet vanzelfsprekend en daar wil ik graag verandering in brengen.

Voor mensen die wel hulp willen zoeken is internet een toegankelijke eerste stap. Met Coachloper heb ik voor ogen het gemakkelijker voor mensen te maken om een geschikte coach te vinden én om informatie en inspiratie aan te reiken over allerlei onderwerpen.

Als kind wilde ik al graag gezien worden en iets moois neer zetten. Welk kind niet trouwens? Ik vond het ook leuk om op een podium te staan. Toch kwam er een moment dat ik dat helemaal niet meer durfde. Faalangst. En geen steun vanuit mijn omgeving of daarin gewoon niet de juiste mensen tegengekomen. Nu denk ik: Heel Nederland mag mij kennen, mij zien. En ik hoop dat ze een mooi mens zien, die iets moois in de wereld neerzet. In elk geval zien ze een open en kwetsbare vrouw, die tegelijkertijd bevlogen en krachtig is.

Het zou mooi zijn als ik er iets aan kan bijdragen dat mensen ontdekken dat fouten maken niet erg is en dat het leuk is om je te laten helpen. Fouten kan ik het eigenlijk niet eens noemen. Het is experimenteren wat je doet. Net als een kind. Een kind experimenteert aan één stuk door. Op latere leeftijd lijken wij dat wel eens verleerd te zijn. “Gun jezelf om te experimenteren en heb mededogen met jezelf” is een van mijn huidige motto’s.

Hoe lang had je het plan voordat je de eerste stap zette?

Twee maanden na het eerste idee ben ik begonnen. Veel sneller en daadkrachtiger dan ik vroeger was. Ik ben veel minder perfectionistisch geworden, laat me niet meer afleiden door eventuele belemmeringen. Ik ga gewoon en dat brengt me héél erg veel. Ook grote uitdagingen. En ook heel veel plezier. Flow kan ik wel zeggen.

Wat is jouw persoonlijke drijfveer, waarom wil je dit heel graag?

Ik wil zo graag dat de buurvrouw, bij wijze van spreken, ook haar ingang kan vinden naar bijvoorbeeld meer zelfvertrouwen. En net dat zetje naar een eerste stap krijgt. En ik geloof oprecht dat we een prettiger samenleving krijgen als meer mensen een paar keer per jaar naar een coach zouden gaan. En aan de slag zouden gaan met hun frustraties en verdriet. Of met de dingen die hen tegenhoudt om verder te komen in het leven.

Welke kleine stappen kun je mensen aanraden? Wat voor tips heb je?

De meest voor de hand liggende is natuurlijk: ga naar een coach. Als je echt dromen hebt en de daadkracht mist, dan zijn er belemmeringen en daar kan een coach je echt goed bij helpen. Als je er maar voor open staat. Dat is stap één. Verder is het heel goed om elke dag aandacht te besteden aan je plan of droom, al is het maar een minuutje. Dat hoeft helemaal niet concreet en daadkrachtig te zijn, je aandacht er op richten en dromen is genoeg. Zo houd je het proces gaande, zonder nog maar iets te doen.

Welke struikelblokken heb jij moeten overwinnen om te kunnen doen wat je nu doet?

Ik had een laag zelfbeeld. Ik had vroeger nooit naar een video van mijzelf kunnen kijken en denken: dat doe je leuk. Nu wel. En ik was veel te perfectionistisch en had faalangst. Die twee horen volgens mij bij elkaar. Soms brengt iets wat fout gaat overigens iets onverwacht moois heb ik ontdekt.

Voor wiens hulp, advies of inspiratie ben je nog altijd dankbaar en waarom?

Ik laat me door veel mensen inspireren, ik heb niet één leermeester. Ik heb wel heel veel geleerd van mijn eerste begeleider op mijn coachopleiding, Robert Hartzema, een lichaamsgerichte therapeut. Dat alles vanuit het lijf vertrekt was voor mij een echte ontdekking. Mijn coachopleidingen waren een enorme bron van inspiratie. Maar ook de verschillende coaches die ik heb gehad.

En gek genoeg, maar hen wil ik zeker niet overslaan: ook mijn ouders zijn inspirerend voor mij. Vroeger kon ik alleen het deel zien wat ik zo enorm miste en dus niet van hen had gekregen. Nu zie ik ook vooral wat zij mij wél hebben meegegeven en ben ik hen daar dankbaar voor. Vooral voor deze twee: vertrouwen in het leven en de mens. En verantwoordelijkheid nemen voor jezelf.

Wat is er zo geweldig aan het leven dat je nu leidt?

Dat ik zo ontzettend veel mooie mensen ontmoet, een vrije geest kan hebben en er heel veel uitdagingen zijn. En er is meer ruimte om mijn leven in te richten zoals ik fijn vind. Er gebeuren ook teleurstellende dingen, maar het overheersende gevoel is vrij en blij. Verder leef ik erg in het moment en ben ik blij dat ik het aandurf. Ik vind wel dat ik nu nog te veel werk en daar wil ik gaandeweg meer balans in aanbrengen.

Hoe maak je jezelf zichtbaar?

Onlangs hebben we met Coachloper de Grow & Flow gelanceerd, een gratis online magazine voor mannen en vrouwen die geïnspireerd willen leven en werken. Dat maken… samen met een paar mensen om mij heen… daar word ik superblij van. En sinds een paar jaar organiseren we de Professionaliseringsdag voor de Ondernemende Coach. 17 april is de 3de editie al weer. Het thema is deze keer: zichtbaar.

Wat heb je nodig om verder te groeien, waarmee kunnen mensen je helpen?

Ik heb me er inmiddels in gespecialiseerd om veel mensen te bereiken. Maar ik ben nog lang niet klaar. Ik wil nog veel meer mensen bereiken. Binnenkort ga ik (weer) op zoek naar personen of partijen die me daar verder bij kunnen helpen. Als jij dit leest en denkt ‘Dat ben ik’, dan kun je altijd een mail sturen naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Wil je meer weten over Nienke en haar bedrijf, kijk dan op www.coachloper.nl of volg haar op Facebook

Heb jij zelf een mooi plan en ben je door het lezen van dit interview geïnspireerd om dat concreet te maken? Vraag dan hier de gratis e-cursus 'In 12 stappen op weg van dromen naar doen' aan.

Denk je dat dit interview interessant is voor mensen uit jouw netwerk? Fijn als je het dan met ze deelt via onderstaande knoppen.

Hoe Helen Sumter droomt én doet

Elke twee maanden interview ik een dromer die ook een doener is. Over wensen, acties, successen, hindernissen, overwinningen, kansen, mijlpalen, lessen, opbrengsten en alles wat je verder tegenkomt bij het realiseren van een droomplan.

Deze keer is Helen Sumter aan het woord. Helen is  initiatiefnemer van Bedrijvige Vrouwen. Ze studeerde culturele antropologie en werkte vanaf 2003 in een drukke baan bij een internationale vrouwenorganisatie. In 2006 nam ze van de ene op de andere dag ontslag en startte een feestbedrijf.  

Tijdens een periode van ziekte kreeg ze meer behoefte aan maatschappelijke inhoud. Op het schoolplein van haar dochters bracht ze vaak al verschillende groepen samen. Groepen die eerder soms nogal langs elkaar heen leefden. Met dat talent ging ze verder aan de slag. Openheid en verbinding vormen de rode draad in de projecten diversiteit en de culturele projecten die ze nu aangaat. Met Bedrijvige Vrouwen, een netwerk van vrouwelijke ondernemers uit Amsterdam, laat ze zien bij wie je vlak in de buurt terecht kunt voor een dienst of product. We spreken elkaar op mijn kantoor en ik krijg antwoord op de volgende vragen:

Kun je in het kort vertellen welk plan je bezig bent te realiseren?

Ik ben met Bedrijvige Vrouwen een community aan het bouwen via een website. Een plek waar lokaal zichtbaar wordt welke expertise er is. Een plek waar vrouwelijke ondernemers altijd en overal informatie, kennis en opdrachten kunnen uitwisselen. Een platform  ook waarop ondernemers zich aan elkaar kunnen verbinden en zich kunnen presenteren met hun bedrijf. Fysiek tijdens netwerkbijeenkomsten en online via de website en ook op facebook.

Hoe lang had je het plan voordat je de eerste stap zette?

Ik ben in maart 2012 echt begonnen, maar dat verliep allemaal heel organisch. Eerst in kleine kring wat mensen over het idee vertellen en zo steeds verder uitgebouwd.

Wat is jouw persoonlijke drijfveer, waarom wil je dit heel graag?

Ik wil dat mensen een open blik hebben en dat er naar mijn dochters gekeken wordt om wie ze zijn en niet om wat ze zijn. En mensen laten zien dat hun situatie niet voor iedereen geldt. Sommige ondernemers starten vanuit een andere positie als jij. Het is goed om daar oog voor te hebben.

Welke kleine stappen kun je mensen aanraden? Wat voor tips heb je?

Zet een plan in fases op papier en praat met anderen. Neem de tijd om relaties op te bouwen en persoonlijke aandacht te geven. Weet dat het tijd kost om je plan te realiseren. Dingen hoeven ook niet meteen perfect. Het is een proces, het wordt gaandeweg beter, dus begin. De luxe om je plan ‘ooit’ nog eens uit te voeren heb je misschien niet.

Voor wiens hulp, advies of inspiratie ben je nog altijd dankbaar en waarom?

Mijn man is coach, trainer en adviseur en hij vormt de optimistische factor en geeft ook heel zinvol strategisch advies.

Welke struikelblokken heb je moeten overwinnen om het plan te realiseren?

Spreken voor groepen en hulp vragen heb ik moeten leren. Dat vond ik in het begin heel spannend, maar doe ik steeds makkelijker

Op welke vraag uit de begintijd hebben je nu antwoord?

Is hier behoefte aan, delen anderen mijn behoefte?

Wat heb je nodig om verder te groeien, waarmee kunnen mensen je helpen?

Een zakelijk, financieel persoon die ingangen heeft bij sponsoren en bedrijven waardoor het plan kan verduurzamen. Dan kunnen we de ondernemers die bijvoorbeeld workshops geven op een event ook betalen.

Wil je meer weten over Helen en haar bedrijf, kijk dan op www.sumpro.nl of op www.bedrijvigevrouwen.nl

Heb jij zelf een mooi plan en ben je door het lezen van dit interview geïnspireerd om dat concreet te maken? Dan is het programma 'van goed idee naar startklaar plan' wellicht iets voor jou. Je leest er hier meer over.