Hoe Lucy Lambriex droomt én doet

Elke twee maanden interview ik een dromer die ook een doener is. Over wensen, acties, successen, hindernissen, overwinningen, kansen, mijlpalen, lessen, opbrengsten en alles wat je verder tegenkomt bij het realiseren van een droomplan.

Dit keer spreek ik fotografe Lucy Lambriex van Zie Binnenzijde. Een fotograaf met een missie: mensen helpen zichtbaar te (durven) zijn zoals ze echt zijn (met alle rafels en glitters). Pas als je werkelijk toont wie je bent, als individu of als bedrijf, trek je de juiste personen en klanten aan. In een wereld waarin buitenkant en poses vaak belangrijk worden gemaakt, voelt ze sterk de behoefte haar binnenkant en die van anderen naar buiten te halen. Daar zit het echte spul! Daar wordt het leuk.

We spreken elkaar in haar studio en ik krijg antwoord op de volgende vragen:

Hoe ben je gekomen waar je nu bent?

Ik fotografeer al mijn hele leven, ik heb het van mijn moeder geleerd. Ik wilde als kind al fotograaf worden, maar ging daar niet meteen iets mee doen. Mijn omgeving zei dat je wel heel goed moest zijn om daarvan te kunnen leven en dat maakte me onzeker. Dus ben ik eerst wat anders gaan doen. Ik heb Pychologie en Engels gestudeerd, maar het liefst was ik aan het fotograferen en zat ik in de doka, ook in tentamentijd.

Toen ik bijna aan het eind van mijn studiefinanciering zat, ben ik toch op aandringen en met hulp van twee fotografenvrienden naar de Rietveld Academie gegaan. Daar ben ik afgestudeerd op film en vervolgens bij de AVRO gaan werken en overspannen geraakt. Fotograferen deed ik niet meer. Daar ben ik weer mee begonnen toen ik er in een gesprek met een vriendin achter kwam dat ik niets meer deed gewoon omdat het leuk was. Toen heb ik een jaar lang elke dag een zelfportret gemaakt, liet mijn perfectionisme gaandeweg los en kon mijn creativiteit weer aanboren.

Kun je in het kort vertellen welk plan je bezig bent te realiseren? Wat wil je graag bereiken?

Er is geen plan, althans, niet in een vorm. Als niets meer hoeft, kan alles ontstaan: dat is mijn plan. Er zijn wel wensen, dingen die ik wil creëren, maar de uitingsvorm mag variëren. Ik wil graag mensen helpen zichtbaar worden zoals ze werkelijk zijn. Daarbij gebruik ik nu vooral fotografie, oefeningen, vragen en collage. Het zijn allemaal wegen om ergens te komen. Tijdens het maken van de zelfportretten, maar ook bij latere stappen heb ik de waarde van doen als vorm van denken ontdekt. Uitproberen, experimenteren, is een van de leukste manieren om verder te komen.

Wat is jouw persoonlijke drijfveer, waarom wil je dit heel graag?

Ik denk omdat ik het zelf aan het doen ben, mezelf tonen zoals ik werkelijk ben, en dat me gelukkig maakt. Het raakt me als mensen zichzelf niet kunnen of willen laten zien, zich niet durven uiten. Als ik mensen portretteer houden ze in eerste instantie vaak iets weg, mag iets er niet zijn. Ik ben altijd blij als mensen open gaan, ervaren dat ze er echt mogen zijn, en fotografie blijkt een mooi middel om daar te komen.

Welke kleine stappen kun je mensen aanraden? Wat voor tips heb je?

Maak een plaatje van waar je heen wilt en stel je met al je zintuigen voor hoe het daar is. Kijk naar mensen die iets al doen en onderzoek ook waar ze vandaan komen. Ongeveer weten waar je heen wilt is genoeg. Niet precies weten hoe, maar wel die kant op kijken en een stap zetten. Ga uitproberen wat jou dichterbij dat doel brengt, kijk wat werkt en stuur bij waar het niet werkt.

Vroeger durfde ik dat ook niet, want alles moest goed zijn, maar je kunt helemaal niet vooraf bedenken wat goed is. Doe ervaring op en sta jezelf toe dat iets mag mislukken of fout gaat. Dat je iets een mislukking noemt, zegt alleen iets over wat je van tevoren had bedacht en niet over het resultaat.

Mensen helpen om op die manier naar hun dromen te kijken vind ik geweldig. Dat doe ik ook met mijn online project Zien is Geloven! dat weer op 20 maart van start gaat. Daarmee kun je middels fotografie je gedroomde toekomst vormgeven en de weg ernaartoe vergemakkelijken. Als je je een voorstelling kunt maken van waar je wilt zijn, dan kun je beter zien wat er voor nodig is om daar te komen, zonder jezelf te verliezen. En door het te zien ga je geloven dat het echt zou kunnen.

Een andere tip is om angst niet meer te zien als blokkade die weg moet, maar als iets dat je gewoon mee kunt nemen.

Welke struikelblokken heb je moeten overwinnen om te kunnen doen wat je nu doet?

Perfectionisme, streng zijn voor mezelf en de overtuiging die ik als kind al had dat je niet van fotografie kunt leven en dat er al fotografen genoeg zijn. Hoe beter ik doorkreeg wat ik aan het doen was en waarom, des te meer herkenbaar werd het, ook voor anderen. Ik moest mijn angst herkennen en die meenemen. Eerst wou ik iedereen bereiken (ik moest geld verdienen!), maar ik leerde de kern zichtbaar maken. Ook dit ontdekte ik door te doen en niet door te denken. Ik begon met een homepage, schreef, schreef opnieuw en opnieuw en vroeg mezelf af wat het betekende wat ik zei.

Voor wiens hulp, advies of inspiratie ben je nog altijd dankbaar en waarom?

De eerste aan wie ik moet denken is Judith Smedts, mijn oud-collega bij de Avro, die inmiddels is overleden aan borstkanker. Wij hadden zoveel raakvlakken en een enorme klik. We waren op dezelfde dag jarig en bleken ook nog in dezelfde straat te wonen. Zij heeft me heel vaak geestelijk bijgestaan en ze begreep alles. Ze was erg wijs, geestig en een beetje maf. Ik denk nog steeds wel eens, wat zou Judith gezegd hebben.

Het andere wat mij gered heeft is vipassana-meditatie. Daar is mijn bewustzijnsgroei echt mee begonnen. Zien wat is, is volgens mij wel het allerbelangrijkste.

Wat is er zo geweldig aan het leven dat je nu leidt?

Vrijheid. Ik leer elke dag en rek mijn comfortzone op. Het is een speeltuin. Alles wat ik doe of meemaak levert iets op (ook de lastige dingen). Soms merk ik dat pas jaren later. Verder geniet ik tegenwoordig van het vele contact, ik vind het leuk om met mensen te zijn. En dat voor een voormalig kluizenaar! Mijn eigen tijden bepalen is ook heerlijk, net als de ruimte voor ontdekken. En te zien en feed back te krijgen over wat het met mensen doet, daar word ik echt wel heel blij van.

Wil je meer weten over Lucy en haar bedrijf, kijk dan op www.ziebinnenzijde.nl. Daar vind je ook meer over het project Zien is Geloven! Of volg haar op twitter via @ziebinnenzijde of Facebook via www.facebook.com/ziebinnenzijde 

Heb jij zelf een mooi plan en ben je door het lezen van dit interview geïnspireerd om dat concreet te maken? Vraag dan hier de gratis e-cursus 'In 12 stappen op weg van dromen naar doen' aan.

Denk je dat dit interview interessant is voor mensen uit jouw netwerk? Fijn als je het dan met ze deelt via onderstaande knoppen.