Met een gevoel van opwinding én spanning stap ik twee weken geleden de Amsterdamse Vondelkerk binnen. Even, heel even, vraag ik mezelf af waarom ik dit doe: spreken voor zo’n grote groep. Maar de aanblik van de prachtige locatie doet me die vraag al snel vergeten. Wat een belevenis om daar te mogen staan en ook nog eens heel goed voor me, zo bleek. Maar waarom?
Het kan zo simpel zijn: spontaan een nieuwe fles water brengen als de eerste leeg is, als bediening olijfolie op het bordje schenken. Echt contact maken met je gasten. Mijn tafelgenoot en ik kijken elkaar verrast aan: wat een gastvrijheid, wat een service! Dat zien we niet veel in de Amsterdamse horeca. We zetten het zelfs op twitter……
Als je in deze tijd start als ondernemer denk je al snel dat alles draait om marketing. Al is je product nog zo goed, het verkoopt zich niet vanzelf. Zichtbaar maken is het devies! En natuurlijk: jezelf en je bedrijf laten zien is heel belangrijk. Potentiële klanten moeten wel weten dat je bestaat.
Maar vergeten we daarbij niet af en toe iets?
Ondernemen is als ramen lappen. Je geniet meer van je werk als je een echte verbetering ziet. Dat inzicht kreeg ik vorige week toen ik voor het eerst sinds een jaar op een keukentrapje stond te zemen. Wat was het ineens heerlijk licht binnen! Toen ik ruim drie jaar geleden besloot om mijn ondernemerschap over een andere boeg te gooien, leek het me geweldig: van de ene op de andere dag een daverend succes zijn.
Gelukkig liep het anders……..
Ik zie mezelf graag als ruimdenkende moeder die haar kind volop laat spelen en onderzoeken. En toch, en toch. Als je een peuter hebt van drie, krijg je wel eens verzoeken die de wenkbrauwen doen fronzen. Of erger: een ‘nee, dat kan niet’ uitlokken. Zo ook vorige week toen de ontbijtbestelling tot mij kwam: een boterham met kaas en chocopasta , mam. En dat op mijn nuchtere maag na slechts een uurtje of zes slaap.
Een boterham met kaas en chocopasta, mam.
Plannen komen en gaan de hele dag. Kleine plannen, grote plannen: ze poppen in en uit ons hoofd. Maar soms is er een idee dat blijft, eentje die niet meer weg wil en aan je trekt. Wat wil dat jou vertellen?
Je hart schreeuwt aan alle kanten: doen, doen, doen. Maar dat hoofd hè? Die roept ook van alles. Over onhaalbaarheid en kans op mislukking. Over moeilijkheden en tegenslag. Over wat je je wel niet in je hoofd haalt. En toch, je wilt zo graag. Je ziet een ander leven al helemaal voor je. Je verlangt juist naar spannend en onzeker, naar nieuw en onbekend. Naar groots en meeslepend of juist naar klein en rustig. Maar hoe krijg je dat al vandaag?
